Een groep van een twintigtal bevriende jongeren die wij hebben begeleid in de afgelopen jaren van de catechese en de activiteiten in de parochie, is trouw gebleven aan de maandelijkse ontmoeting van de rozenkrans in de Mariagrot van ons Centrum van Mbalmayo en heeft deelgenomen aan het gezamenlijk lezen en becommentariëren van het evangelie en de afspraken omtrent de culturele en godsdienstige vorming.
Sommigen van hen zijn nu studenten aan de universiteit of verrichten onregelmatig werk; anderen blijven in Mbalmayo 
wonen om de middelbare school af te maken. Behalve bij de maandelijkse ontmoetingen voor een verdere vorming, waarom zij hebben gevraagd, komen wij met zijn allen bij elkaar vooral in de periodes van de schoolvakanties.
Met deze jongeren heeft men vooral in die periodes aandacht blijven houden voor de armen en de kleinsten als persoonlijke uitdrukking van het luisteren naar het woord van God en om te zien of het in praktijk werd gebracht.
In de Kersttijd hebben wij hulpbehoevende ouderen ontvangen en aan het begin van het nieuwe jaar hebben wij enkele kinderen van de wijk onder degenen die het meest in de problemen zijn, uitgenodigd. Een andere dag is georganiseerd voor weeskinderen om hen te laten voelen dat de familie van God, de Kerk, hen niet alleen laat.
In de Veertigdagentijd hebben wij vervolgens verschillende retraitedagen gehouden over het thema vrijheid en de gemeenschappelijke roeping van het doopsel tot liefde en heiligheid. Het is voor de jongeren een tijd geweest van persoonlijke groei en versterking van hun gemeenschappelijke wil om samen op te trekken, begeleid door de Gemeenschap.
Zij hebben duizend dromen, zoals alle jongeren van hun leeftijd, maar lopen vaak op tegen een zeer harde maatschappelijke en economische werkelijkheid, die hun geen gelegenheden biedt.
De gezinnen zelf ondersteunen hen, wanneer zij kunnen, tot het diploma; vervolgens moeten zij voor de universiteit zelfs een seizoenarbeid op het veld of een ander zoeken om het noodzakelijke te kunnen verdienen dat zij nodig hebben om de studie te kunnen beëindigen. Zij voelen de noodzaak van solidariteit onder elkaar, goed hun eigen traject te kiezen, vooral niet de wortels van het geloof te verliezen, wat meer is, te verdiepen. Sommigen hebben zich de fundamentele vragen over de eigen roeping gesteld. Behalve bij de gemeenschappelijke ontmoetingen worden zij persoonlijk begeleid, omdat ieder behoefte eraan heeft gekend, geliefd, gerespecteerd en wegwijs gemaakt te worden in zijn specificiteit.
Handelen voor Benjamin
De naastenliefde, die zij vanaf de tijd van de catechese hebben geleerd te beoefenen, is voor hen een fundamenteel punt waarop zij elkaar ontmoet hebben.
Zij kennen en waarderen Benjamin, een jongere die samen met hen in de parochie is opgegroeid. Zij weten hoe 
geduldig hij zich heeft ingespannen om een betere levensomstandigheid te kunnen bereiken ondanks het feit dat zijn fysieke gesteldheid hem verhindert te lopen. Nu kan hij zich alleen maar verplaatsen met een rolstoel. Zij zagen dat de rolstoel die hij had, te klein voor hem en versleten was. Zij opperden het idee om een nieuwe te kopen. Zij wonnen de nodige informatie in en kregen te horen dat het een bedrag kostte dat overeenkomt met ongeveer 150 euro. Een bedrag dat in het begin voor hen hoog leek, omdat zij zich moesten inspannen in hun dagelijkse behoeften te voorzien, de studie- en de reiskosten om naar de universiteit te gaan te betalen.
Ook al was het in behoeftige omstandigheden, zij ontdekten dat zij hun hart konden openen voor hun vriend Benjamin door enkele minder noodzakelijke persoonlijke uitgaven te schrappen en werkzaamheden te verrichten om het geld voor dit doel te verdienen. In de Veertigdagentijd werkten en spaarden zij en slaagden zij er ook dankzij de bijdrage van de Caritas van de parochie van Obeck en de steun van de Gemeenschap in de rolstoel voor Benjamin te kopen.
Allen voelden een grote vreugde, een Paasvreugde, op de dag van de overdracht van het geschenk voor Benjamin.
Sommige commentaren van de jongeren laten de betekenis begrijpen die voor hen deze weg en dit gebaar van vriendschap en liefde heeft gehad.
In deze tijd van oorlogen en natuurrampen, veroorzaakt door de klimaatverandering, werkelijkheden die zich herhalen en dood en verderf zaaien, zou een weg van liefde en verdieping van het geloof, die door enkele jongeren wordt gegaan, een onbetekenende weg kunnen lijken.
Hij herinnert ons er echter aan dat het evangelie een tegelijkertijd zwak en sterk verhaal is, omdat het de personen raakt en verandert en slecht daarna cultuur en geschiedenis kan worden. De liefde is het grote nieuwe van het christendom dat de oude beschavingen heeft veranderd en nieuwe heeft opgebouwd. En de Liefde is de enige desem van het heden en de hoop van de toekomst.
Ook in het tijdsbestek van onze persoonlijke geschiedenis ervaren wij dat alleen de Liefde er een volle zin aan geeft. Aan het einde van het leven zal er alleen het gebaar van ontvangen en geschonken liefde blijven.
|
Er zijn dagen dat je je in jezelf opsluit, je je vragen stelt over je leven; ten overstaan van moeilijkheden vraag je je af: waarom juist ik? Wat moet je doen, opdat de Heer naar je Vervolgens draai je je om, en zie je mensen die ondanks het lijden en de klappen die het leven hun toebrengt, vertrouwen blijven houden, een glimlach behouden met een hart vol liefde. Voor ons is Benjamin een van die mensen; een groot voorbeeld voor allen. Het is een jongere die vanaf zijn jeugd helaas gekluisterd is aan een rolstoel; hij heeft vanaf zijn geboorte lijden gekend; hij had alleen zijn oma die met liefde voor hem heeft gezorgd, maar vervolgens is ook zij heengegaan, omdat de Heer haar tot zich heeft geroepen. Benjamin behoudt echter zijn glimlach; in zijn rolstoel spant hij zich in zijn leven mooi te maken ten overstaan van de mensen en van God. Hij is een jongere zoals wij: als hij fouten maakt, verontschuldigt hij zich en begint opnieuw. Benjamin bedankt ons vaak voor wat wij voor hem doen, maar wij moeten eerder hem bedanken dat hij een bewijs is van de liefde van God. Dankjewel Benjamin dat jij de mens bent die je bent. Jean-Marie Mba Balla |
|
In de Paastijd heb ik ontdekt dat je niet rijk hoeft te zijn om de meest behoeftigen te God zoekt de mens: “Waar ben je?”. Vervolgens vraagt Hij: “Waar is je broeder?”. Hoe zal ieder van ons antwoorden? De theologale deugd van de liefde is het eerste antwoord; zij leert ons werkelijk lief te hebben, lief te hebben zonder onderscheid, oprecht lief te hebben, volmaakt lief te hebben. Zoals wij vaker met onze slogan hebben gezegd: “Één hart, veel kleuren”. Jean-Jaurès Emah |
|
Deze rolstoel is op Paaszaterdag aan Benjamin aangeboden en is voor ons vooruitgelopen op de Hoop en de Vreugde waarvan het heilsmysterie de drager is. De ervaring van de geloofsverdieping, beleefd met de jongeren in het Centrum Redemptor hominis en het project “Handelen voor Benjamin”, zijn voor mij de dragers van de vreugde en de hoop van Pasen, die het leven verandert; daarvan wil ik zoals de apostelen getuige zijn. De verrezen Christus heeft ons nodig om de blijde boodschap aan allen te verkondigen, te beginnen bij onze omgeving. Fabrice Afanda |
(Vertaald uit het Italiaans door Drs. H.M.G. Kretzers)
19/08/2024