"Sinds verschillende jaren bereid ik de kinderen voor op de Eerste Communie en ik constateer steeds meer dat men bij hen moet profiteren van de hele ter beschikking staande tijd, omdat de christelijke vorming vaak wordt gereduceerd tot de catechese om de sacramenten te ontvangen met weinig vervolg in het gezin".

GETUIGENISSEN

De catechiste Marta

Voor mij, ook als moeder, zijn kinderen ware “meesters” en catechese geven is voor mij een levensschool, er valt altijd iets te leren van hen, voor hen en met hen.

De vijftig kinderen van dit jaar hebben vanaf het begin een zeer geordende groep gevormd, sinds ik hun de voorwaarden en de regels heb uitgelegd om samen te leven en te werken. Zij hebben allen met veel respect en aandacht deelgenomen en het mij mogelijk gemaakt goed te werken, ook als stiptheid is voor iemand vanaf de eerste dag een probleem is geweest.

Ik organiseer altijd gedurende het jaar ontmoetingen om de ouders erbij te betrekken en om hen erop voor te bereiden zowel aan de vorming van hun kinderen als aan de viering van de Eerste Communie goed deel te nemen.

In die zin heeft de parochie altijd veel ruimte geboden aan de catechisten om met hun eigen capaciteit en creativiteit te handelen en zich te bewegen. Pater Emilio zegt ons in de vormingscursussen altijd dat wij, wat de over te brengen inhoud betreft, ons moeten voorbereiden en deze met onze kwaliteiten, capaciteiten, initiatieven tot uitdrukking moeten brengen, omdat ieder zijn eigen heeft; maar vóór alles moeten wij een voorbeeld van leven, coherent zijn en alles met hartstocht doen.

Voor mij is luisteren naar de homilieën van Emilio een grote hulp: behalve dat ze een grote rijkdom zijn, bieden zij mij zeer veel aanknopingspunten en inhoud en doen mij denken aan hoe ik die kan overbrengen op de kinderen. Zo zoek ik nieuwe instrumenten en doe ook mijn uiterste best met verschillende communicatietechnieken.

Het kernthema van de catechese voor de Eerste Communie is de eucharistie, de mis. Ik zoek daarom naar middelen en manieren om de kinderen te doen begrijpen wat de eucharistie is en hoe heel het christelijk leven hierop is gericht en erdoor wordt gevoed. Het is dus onontbeerlijk de uiterlijke en innerlijke voorwaarden te leren kennen die noodzakelijk zijn om deel te nemen: stilte, orde, uiterlijk schoon zijn en het innerlijk schoon zijn van het eigen geweten van de zonde; er is vervolgens de betekenis van gebaren, bewegingen, woorden die worden uitgesproken, en alles wat met de mis verband houdt: de gebeden, de betekenis van woorden zoals menswording, gedaanteverandering, de sacramenten, de gaven van de Heilige Geest, de geboden, de lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid, de zeven hoofdzonden, de geheimen van de rozenkrans.

Ik benadruk ook bij de ouders deze thema’s zeer en nodig hen uit ervan te profiteren om opnieuw zeer veel kleine religieuze praktijken weer te leren, de voorbereiding van hun kind op de Eerste Communie ook te beschouwen als een jaar van vorming voor henzelf en zich de gemeenschappelijke gebeden te herinneren, omdat bidden de mensen weer doet naderen tot God en de Kerk.

Het initiatief van dit jaar om kinderen en ouders te verdelen in groepen van zes en de rozenkrans om de beurt thuis te gaan bidden bij een van de kinderen (waarbij ook de anderen worden uitgenodigd) is een zeer positieve ervaring geweest en hieraan hebben ook de ouders deelgenomen die nog nooit een rozenkrans hadden gebeden. Dit heeft het mij mogelijk gemaakt hen beter te leren kennen, persoonlijkere contacten te hebben en ook mij te laten helpen om de verschillende activiteiten te organiseren. Voor mij als catechiste is het een zeer intense ervaring geweest.

De uitnodiging aan de ouders om deel te nemen aan het traditionele parochiefeest van San Juan is heel goed ontvangen en de ouders hebben zich enthousiast met de kinderen ervoor ingezet om spelletjes te organiseren voor het verzamelen van fondsen voor de parochie.

Heel dit werk vindt zijn hoogtepunt op de dag van de viering van de Eerste Communie, die een voor allen mooi ogenblik moet zijn. Hiertoe maakt men het de ouders vanaf het begin duidelijk dat een belangrijke voorwaarde in onze parochie is dat alle kinderen zich op die dag in schooluniform presenteren. Wanneer men met gezinnen uit verschillende lagen van de maatschappij werkt, mag men juist die dag geen onderscheid maken tussen rijk en arm. De ouders zelf worden uitgenodigd schoon, fatsoenlijk, met respect voor de plaats en de kinderen naar de viering te komen.

Er is altijd een ouder die vraagt dat de eigen zoon of dochter de Eerste Communie in een nieuwe, prachtige en dure kleding mag doen. Deze ouders leg ik de reden van het uniform uit. Het merendeel begrijpt de reden en is het hiermee eens; als iemand het niet accepteert, kan hij ergens anders heen gaan, maar het schooluniform blijft iets onontbeerlijks in deze parochie.

Bij de viering van de Eerste Communie waardeer ik altijd vooral het grote geduld van Emilio met de ouders, die, nog meer dan hun kinderen, voor het merendeel timide en geëmotioneerd naar de kerk komen, het is echter voor mij het belangrijkste en mooiste ogenblik waarop de kinderen Jezus voor de eerste keer ontvangen. De gezichten van de kinderen laten bezorgdheid zien, maar ook tevredenheid en het plechtige karakter dat Emilio aan dit ogenblik geeft, maakt het nog mooier en emotioneler.

De homilieën van Emilio zijn altijd duidelijk en zijn right to the point, maar bij de recente mis van de Eerste Communie leek het dat hij de zorgen in de geest van de ouders las, omdat de problemen die hij heeft aangeroerd, voor het merendeel van de aanwezigen reëel en concreet waren. Er waren immers gescheiden ouders of ouders die op het punt stonden te scheiden, ouders die uit elkaar waren gegaan en een ander gezin hebben gesticht, ouders die het hebben over “mijn kind” of “jouw kind”, alleenstaande en in de steek gelaten moeders. Voor mij is het zeer belangrijk geweest dat Emilio herinnerde aan de verantwoordelijkheid, aan het feit dat zij, de ouders, de eerste opvoeders zijn van hun kinderen. Ik heb mij altijd tot hen gericht als een leiding, een begeleiding en nadrukkelijk herhaald dat het hun taak is de kinderen de taken en de verplichtingen te helpen te begrijpen die gedurende het jaar moeten worden nagekomen, dat zij de eersten zijn die hen moeten begeleiden en opvoeden.

Ook al blijft het verdriet, omdat velen na het ontvangen van het sacrament verdwijnen, zijn er op het einde van het jaar altijd enkele ouders die zich aansluiten bij de parochiegemeenschap om deel te nemen en zich in te zetten; dat zijn zij voor wie de Eerste Communie van hun kind een gelegenheid is geweest om het eigen geloof weer wakker te schudden, die het goede werk van de parochie hebben ervaren en de weg willen voortzetten.

(Verzorgd door Emanuela Furlanetto)

(Wordt vervolgd)

(Vertaald uit het Italiaans door Drs. H.M.G. Kretzers)

05/04/2019