Terugkeer naar Ypacaraí
De afgelopen maand juni ben ik voor een korte periode teruggekeerd naar Paraguay, naar onze parochie Sagrado Corazón de Jesús in Ypacaraí, de plaats waarvandaan ik zeven jaar geleden ben vertrokken om naar België te gaan. Het is voor mij een mooie ervaring geweest, een sterk moment van ontmoeting, na de pandemie en de epidemie van de chikungunya, die gedurende dit hele jaar in Paraguay heeft gewoed. Ondanks de moeilijkheden en het lijden dat zeer veel mensen hebben ervaren, hebben het enthousiasme en de grote deelname van de mensen aan de vieringen en de verschillende activiteiten van de parochie op mij een diepe indruk gemaakt.
Ik heb de veranderingen die in de parochie hebben plaatsgevonden, en de afwezigheid van zeer veel personen die zijn 
overleden, kunnen vaststellen. Ik heb echter ook de gelegenheid gehad zeer veel andere met wie ik in mijn jaren van verblijf in Ypacaraí had samengewerkt, kunnen weerzien en groeten en persoonlijk enkele in hun huizen kunnen bezoeken. Met hen heb ik in het bijzonder een band van vriendschap en vereniging in gebed onderhouden. Velen van hen hebben de kracht van het gebed, die zij voortdurend in praktijk brengen, ervaren.
Ik heb in de parochie het grote werk van permanente begeleiding dat men in deze jaren is blijven verrichten, waargenomen en ik heb nieuwe pastorale werkers ontmoet die, toen ik vertrok, nog een kind of een jongen of meisje waren die in de parochie kwamen.
Ieder jaar hebben immers ook de jongsten de mogelijkheid zich in het pastorale leven in te zetten, nadat zij het vormsel hebben ontvangen of aan het einde van hun dienst als monaguillos (misdienaars) en niñas liturgistas (meisjes die deel uitmaken van de liturgiegroep); zo blijven zij met een verantwoordelijkheid samenwerken in de verschillende sectoren van het parochieleven.
Gedurende dit korte verblijf in Ypacaraí heb ik aanwezig kunnen zijn bij een sterk ogenblik dat de parochie beleeft, ofwel dat van de voorbereiding van het patroonsfeest, waaraan allen, kinderen van de catechese – jongeren – volwassenen, enthousiast deelnemen en ieder zijn bijdrage levert om de kerk mooi te maken en ervoor te zorgen dat alles goed georganiseerd is.
De inzet van zeer veel personen komt voort uit het duidelijke werk van het pastorale team, dat met standvastigheid, aandacht en geduld in deze jaren zeer veel moeilijkheden heeft weten te overwinnen om aan een kerkgemeenschap te blijven bouwen die één is en trots erop is getuige te zijn van christelijk leven door de dienst in het parochieleven.
Iedere christen zou in feite de mogelijkheid moeten hebben zijn identiteit te versterken, begeleid door een vorming die het hem mogelijk maakt menselijk en geestelijk te groeien om zich van de eigen medeverantwoordelijkheid voor de zending van de Kerk bewust te zijn.
Na deze ervaring in Ypacaraí, na een volk te hebben gezien dat samen, verenigd door het geloof in en de liefde voor Christus, op weg is – zoals bij de processie die het patroonsfeest van de parochie Sagrado Corazón de Jesús –, wordt het voor mij een vereiste bij mijn terugkeer in Europa, in de parochies van het bisdom Hasselt en Roermond te getuigen van wat ik heb gezien.
In een culturele en godsdienstige context waar het geloof steeds meer aan het uitdoven is, waar men spreekt van een Kerk die in toenemende mate uitsterft, is het gepast de hoop en de schoonheid te brengen van hoe dan ook deel uit te maken van een volk op weg.
Ik ben daarom tevreden dat ik mijn werk weer op kan nemen van het presenteren van onze publicaties en hierdoor mijn getuigenis in deze twee bisdommen te brengen waar ik heen ben gestuurd, waar nog mensen zijn die luisteren, die van de Kerk houden en de noodzaak erkennen van een begeleiding en een christelijke evangelisatie die ook uit andere ervaringen voortkomt.
In België en Nederland maken veel pastoors zich zorgen hoe men het hoofd kan bieden aan het probleem van de schaarse aanwezigheid van de gelovigen bij de vieringen; vaak onderstrepen de pastoors zelf het belang van het begeleiden van de eigen parochianen en heten graag de ervaring welkom die voortkomt uit de evangelisatie in andere landen.
Het is een kleine kudde die meestal bestaat uit volwassenen en ouderen, die welke zich zorgen maakt over hoe de toekomst van de Kerk in Europa zal zijn. En daarom voelen de mensen zich bemoedigd, wanneer zij een ander getuigenis horen van wie, zoals ik, zoveel jaar in Ypacaraí heeft geleefd en vandaar is uitgezonden om een oude, maar steeds nieuwe boodschap te brengen.
(Vertaald uit het Italiaans door Drs. H.M.G. Kretzers)
12/08/2023