Aan de gelovigen van de parochie Sagrado Corazón de Jesús van Ypacaraí (Paraguay)

 

Mijn beste vrienden,

Ik heb het meermaals herhaald en ik blijf het herhalen, dat de politiek-maatschappelijke relaties een weerspiegeling en hetHomilia 67 29 05 2021 1 resultaat zijn van onze persoonlijke en familiale relaties.

In deze dagen maken wij in Paraguay niet alleen het drama mee van de toename van het aantal besmettingen en sterfgevallen ten gevolge van Covid-19, maar ook de ineenstorting van het publieke gezondheidssysteem.

Het is niet aan mij in te gaan op een analyse van de verschillende verantwoordelijkheden en ik houd ook niet van de demagogische betogen die alleen maar gehouden worden om zich voor te doen als verdedigers van het volk, maar die in wezen tot niets dienen, omdat zij zich richten tot allen om zich tot niemand te richten.

Als ik en degenen rondom mij niet veranderen door iedere keer in deze beweging van verandering steeds verder te gaan, blijft voor mij, en ik herhaal steeds hetzelfde, welk betoog dan ook dat wij houden, alleen maar een betoog vol klanken zonder inhoud, dat de werkelijkheid laat zoals we haar hebben gevonden, en vaak ook erger. Wij veranderen de namen en soms de kleur van het hemd dat iemand aanheeft, maar in wezen bevinden wij ons nog steeds op hetzelfde vertrekpunt.

Zonder een gezuiverd hart en een verlicht verstand zal niets veranderen.

Laten wij nu terugkeren naar het drama dat het volk meemaakt ten gevolge van de crisis van het publieke gezondheidssysteem. Het feit dat men sterft door gebrek aan geneesmiddelen en ziekenhuisstructuren, ondanks de grote krachtsinspanning en de grote edelmoedigheid en professionaliteit van het personeel in de publieke gezondheidszorg, is een schande die om wraak schreeuwt ten overstaan van God.

Gezondheid is een primair goed en wij mogen ons dat niet alleen herinneren, wanneer wij er om een ernstige noodzaak behoefte aan hebben. Men kan evenmin een politiek betreffende de gezondheid programmeren op basis van geschenken en geschenkjes die uit het buitenland komen.

Hier hebben wij een verbindingspunt tussen een persoonlijk-familiale en een politiek-maatschappelijke verandering. Er is een verband tussen het persoonlijke en het politieke: het persoonlijke is het politieke en het politieke is persoonlijk.

Sta mij nu toe een zeer bekende fabel van Aesopus te vertellen, een fabel met een diepe wijsheid, die gelezen zou kunnen worden als een commentaar op hetgeen de heilige Paulus schrift aan de christenen van Thessalonica: “Als iemand niet wil werken, zal hij ook niet eten” (2 Tess. 3, 10).

Dit is de fabel van Aesopus:

Gedurende de hele zomer wijdde een krekel zich aan het tsjirpen en het spelen zonder zich om iets te bekommeren. Op een dag zag hij een mier voorbijkomen met een enorme graankorrel om die te deponeren in zijn mierenhoop. De krekel,Homilia 67 29 05 2021 2 die niet tevreden was met tsjirpen en spelen, begon de mier uit te lachen en zij tegen haar:

- Wat ben jij saai, houd op met werken en kijk hoe je je kunt vermaken!

De mier die de krekel altijd zag rusten, antwoordde:

- Ik bewaar voorraden voor wanneer de winter komt; ik raad je aan hetzelfde te doen.

- Wel, ik maak me om niets zorgen – zei de krekel –, voor het ogenblik heb ik alles wat ik nodig heb.

En hij ging verder met tsjirpen en spelen.

Niet lang daarna braak de winter aan en de krekel slaagde er niet in ergens voedsel te vinden. Wanhopig ging hij bij de mier aankloppen en vroeg haar iets te eten.

- Wat heb je gedaan in de zomer, terwijl ik werkte? Vroeg de mier.

- Ik tsjirpte en speelde – antwoordde de krekel.

- Wel, als je tsjirpte en speelde in de zomer – antwoordde de mier – blijft dan ook tsjirpen en spelen in de winter.

Na dit gezegd te hebben sloot zij de deur.

De krekel leerde zo de anderen niet uit te lachen en ordelijk te werken.

Deze fabel heeft een waarde, hetzij in persoonlijk-familiaire, hetzij in politieke zin.

Wij allen weten heel goed hoeveel er voor een verjaardag, een feest, welk vermaak dan ook, wordt uitgegeven, hoeveel geschenken wij moeten kopen, omdat iedere dag van het jaar is gewijd aan iemand of een gebeurtenis.

Laten wij om alleen maar eens een voorbeeld te geven enkele gedenkdagen in het jaar nemen die gewijd zijn aan bijzondere vieringen:

  1. Werelddag van de vrijgezel
  2. Nationale Dag van de tereré
  3. Dag van het kleden van het eigen huisdier
  4. Internationale Dag van het bier
  5. Nationale Dag van de chipa[1]Homilia 67 29 05 2021 3 be
  6. Internationale Dag van de zwerfhond
  7. Dag van de professional van de Paraguayaanse grillschotel
  8. Dag van het waarderen van de zwarte kat
  9. Internationale Dag van het ijsje
  10. Dag van het vrijwillig vasten

Wie politieke wetenschappen studeert, kent de uitdrukking panem et circenses heel goed.

Panem et circenses, dat vertaald “brood en spelen” betekent, is een gebruikelijke Latijnse minachtende uitdrukking die de praktijk van een regering beschrijft die om de bevolking rustig te houden of aanvechtbare feiten te bedekken onder de massa’s voedingsmiddelen en tijdverdrijf van lage kwaliteit en volgens de criteria voor assistentialisme rijkelijk uitdeelt.

De uitdrukking, in de 1ste eeuw door de Romeinse dichter Juvenalis bedacht, beschreef het gebruik van de Romeinse keizers om graan en de toegang tot de circusspelen te schenken als een manier om het volk van de politiek af te houden.

Vandaag zou dat gelijk staan aan “brood en voetbal”, “brood en vermaak” enz.

Het zou interessant zijn eens diep en belangeloos, vrij van berekeningen om het zoeken naar macht na te denken over hoeveel uren serieuze schoolopleiding, opvoeding en cultuur de jongeren verliezen ten gevolge van het oefenen voor studentenparades en voetbaltoernooien. Hoeveel geld moeten gezinnen uitgeven voor deze spelen en studentenparades!Homilia 67 29 05 2021 5

Als het persoonlijk-familiale niet verandert, zal evenmin de politiek veranderen.

Als wij op persoonlijk vlak niet in staat zijn aan de toekomst te denken, zoals de mier van Aesopus deed, zullen wij het evenmin weten te doen op politiek vlak.

Ongetwijfeld heeft deze pandemie het deksel van de pan weggenomen van een politiek zonder een lange termijn-visie: een politiek waar erom bekommert te zoeken naar macht om de macht en niet naar de macht om een programma te verwezenlijken, een project voor het algemeen welzijn van alle burgers waarbij men de toekomstige generaties bevoorrecht.

Als ik niet wil veranderen, heb ik niet het recht te verlangen dat de maatschappij verandert. En als ik verwacht dat de grootste Held, het hoogste Ik, arriveert om te komen tot de tierra sin mal[2], dan heb ik al afgezien van mijn vrijheid en waardigheid als mens.

Moge Hij die de mens naar zijn beeld en gelijkenis heeft geschapen, ons de gave van wijsheid schenken, opdat wij begrijpen dat ik mijn persoonlijk heil nooit mag scheiden van die van het hele menselijke geslacht, omdat mijn Vader dezelfde is als die ik aanroep, wanneer ik Hem Onze Vader noem.

En moge de zegen van de almachtige God,

Vader en Zoon en Heilige Geest,

over u neerdalen en altijd bij u blijven.

Amen.

 

Emilio firmaDon Emilio Grasso

 

 

_______________

[1] Voedsel dat typisch is voor Paraguay.

[2] De tierra sin mal, el Héroe máximo en Yo Supremo zijn elementen van de antropologie en de geschiedenis van Paraguay.

 

(Vertaald uit het Italiaans door Drs. H.M.G. Kretzers)

 

 

19/06/2021