Een van de kenmerken van de religiositeit van katholieken en van veel christenen wereldwijd is de Mariadevotie.

De Mariafeesten, de bedevaarten, het bidden van de rozenkrans, vooral in de meimaand, de beeltenissen van Onze-Lieve-Vrouw in kapellen, nissen en huizen, de rozenkrans, aanwezig op de meest uiteenlopende plaatsen, zijn er een teken van hoezeer deze devotie geworteld is in het christenvolk.

Met deze publicatie wil de schrijver helpen de rol van Maria in ons geloofsleven dieper te begrijpen. De bedoeling is enkele elementen van de  Mariadevotie uit te zuiveren. In enkele gebieden van onze planeet vertoont deze devotie min of meer nadrukkelijk nog verschillende sporen van een zekere heidense gevoeligheid en van een geschiedenis waarin men op Maria het beeld heeft geprojecteerd van de vrouw dat een bepaalde cultuur eigen is.

In werkelijkheid bestaat Maria’s grootheid erin dat zij de Dochter is van het Woord. Men kan Maria immers niet begrijpen buiten de levende band met het Woord, waaraan zij gehoorzaam en trouw is geweest door het altijd in praktijk te brengen. Maria heeft in de meest absolute leegte van zichzelf de menswording mogelijk gemaakt dankzij haar vermogen om te luisteren naar het Woord, dat op die manier is kunnen binnentreden tot in het diepst van haar binnenste. Zij heeft zich naar geest en lichaam toevertrouwd aan het Woord, zij is er zelfs de Bruid van geworden en haar Moeder-zijn is het gevolg van haar Dochter en Bruid zijn.

Daarom is Maria het voorbeeld van onze relatie met God. Zij is echter geen godin, alleen maar een arm en eenvoudig schepsel zoals ieder van ons: zij is een vrouw uit het volk, zij heeft binnen dit volk een plaats gekregen en is ermee op weg.

Wanneer wij naar Maria kijken, ontdekken wij wie de mens is en hoe hij God kan antwoorden: een God die op zoek gaat naar de mens, hem ontmoet en zijn medewerking vraagt tot de gave toe van zijn leven, om binnen te kunnen treden in zijn geschiedenis en in die van alle mensen. De figuur van Maria begrijpen betekent daarom: de grondslagen leggen van een waarlijk christelijke antropologie en spiritualiteit.

Daar Maria Dochter is van het Woord, kan haar ware rol binnen het Godsvolk alleen maar worden ontdekt door dieper binnen te dringen in de Schrift. In deze publicatie denken we na over enkele passages in de Bijbel die over Maria gaan. Ze biedt ons richtlijnen voor een vernieuwde visie op Maria en dus ook voor een theologisch gefundeerde en gelouterde Mariadevotie.

Dit boek is een uitwerking van verschillende homilieën, preken van don Emilio Grasso bij retraites en van toespraken van hem in de parochie Sagrado Corazón de Jesús in Ypacaraí (Paraguay). Dit verklaart het stap voor stap voortgaan, als in een gesprek, van de tekst.

Net als andere publicaties van dezelfde schrijver is dit geschrift bij uitstek pastoraal van aard, ontstaan te midden van het volk om het tot een beter begrip van de goddelijke mysteries te brengen. De werkwijze bestaat erin dat men de Heilige Schrift als bron neemt en men zich steeds laat leiden door de interpretatie van het leergezag van de Kerk. Immers:

‘De noodzaak van een Bijbels stempel op iedere vorm van eredienst wordt vandaag gevoeld als een algemene eis van christelijke vroomheid. De voortgang in de Bijbelstudies, de groeiende verspreiding van de Heilige Schrift en vooral het voorbeeld van de traditie en de innerlijke aansporing van de Geest brengen de christenen van onze tijd ertoe steeds meer de Bijbel te gebruiken als het fundamentele boek van gebed en daaraan echte inspiratie en onovertrefbare voorbeelden te ontlenen. De eredienst voor de Heilige Maagd mag niet onttrokken worden aan deze algemene tendens van de christelijke vroomheid, integendeel, deze moet zich hierdoor bijzonder laten inspireren om nieuwe kracht en zeker voordeel te vinden. De Bijbel toont op wondere wijze Gods plan voor het heil van de mensen; daarom is hij geheel doortrokken van het mysterie van de Verlosser en bevat hij ook, vanaf Genesis tot de Apocalyps, onbetwistbare verwijzingen naar haar die Moeder en medewerkster van de Verlosser was’.^[1]

Michele Chiappo

_________________________

^[1] Paulus VI, Marialis cultus, 30.

Emilio Grasso, Maria. Dochter, Bruid en Moeder van het Woord, Averbode|Erasme, 2016, 80 blz.

INHOUDSOPGAVE