Paliano “adopteert” een missionaris

Geven en ontvangen

De missionaire vorming stond voor de parochie centraal, het was het scharnierpunt van de gewone pastoraal. De ontmoetingen die ik had, toen ik naar Paliano terugkeerde, zijn een gelegenheid geweest om jullie te informeren over de missie en jullie hiervoor te vormen. “Samenwerken voor de missie wil niet alleen zeggen geven, maar ook weten te ontvangen”^[1].

De verplichting waaraan jullie je al deze jaren hebben gehouden, is een keten van solidariteit, vriendschap, loyale liefde geweest, niet een van paternalistische, ontaarde vorm van verzorging, die de ander ontslaat van zijn verantwoordelijkheden. Het ging er niet om een vraag voor financiële hulp te verhoren om werken in de plaats van de staat te verrichten.

De hulp aan de armen, het bevorderen van de ontwikkeling, de bescherming van de rechten van de mens, die er ook zijn geweest, waren het teken van een liefde die niet erin bestond de plaats van de ander in te nemen en hem in een staat van inferioriteit en afhankelijkheid te houden, maar hem in staat te stellen een antwoord te geven, een persoon te worden die zich bewust is van en verantwoordelijk is voor zijn eigen leven, de eigen vrijheid opnieuw te ontdekken.

Nadat men in Kameroen de plantatio ecclesiae (de stichting van de Kerk) tot stand heeft gebracht met de stichting van een nieuwe parochie, de bouw van een kerk en een pastorie, is er een voortgaand proces geweest waarbij de lokale clerus zich belast heeft met de zorg voor de Kerk, met als doel te komen tot zelfbestuur en vervolgens zelffinanciering: een doel dat nog verre van bereikt is.

Beste vrienden van Paliano,

Ik heb jullie geschreven, opdat deze ervaring van jullie niet verloren gaat. Het is een rijkdom en een geloof die jullie aan jullie kinderen, aan de toekomstige generatie moeten meedelen.

De overdracht van het geloof heeft niet automatisch plaats. Het geloof groeit alleen maar, als het aan anderen gegeven wordt.

“De Heer verkondigen is getuigen van de vreugde Hem te kennen, het is de schoonheid van Hem te ontmoeten helpen beleven. God is niet het antwoord op een intellectuele nieuwsgierigheid of op een inzet van de wil, maar een ervaring van liefde, die geroepen is een liefdesgeschiedenis te worden. Want – en dit geldt vooral voor ons –, wanneer men eenmaal de levende God heeft ontmoet, moet men Hem nog zoeken. Het mysterie van God is onuitputtelijk, het is immens zoals zijn liefde”^[2].

Achille Romani

Van Paliano naar Kameroen

Enkele getuigenissen

Don Franco Proietto: Toen don Achille alvorens naar Afrika te vertrekken ons kwam groeten, zag ik onmiddellijk het belang ervan in dat de parochie zich verplichtte hem te ondersteunen. Het zijn die concrete daden die het ons mogelijk maken de christelijke heilsboodschap mee te delen. Voor de parochie is de missionaire dimensie fundamenteel. De Kerk is van nature missionair en het geloof sterft, als het zich niet openstelt voor de universele dimensie. De verplichting die wij op ons hebben genomen en gehouden om Achille te steunen, heeft ons de mogelijkheid gegeven dit discours levend te houden, buiten de geslotenheid van onze kleine wereld te treden, de problemen van een zusterkerk, waaraan wij hebben gegeven en waarvan wij veel hebben geleerd, te leren kennen en ons ermee te belasten. Wij hebben don Achille ondersteund, omdat een missionaris, als hij niet de middelen heeft om voor zijn levensonderhoud te zorgen, om gezond te zijn, om zelfstandig te zijn, niet kan leven in de missie en anderen kan helpen. Een vergelijking tussen ons gerieflijke leven en het leven dat men leidt in de missie in Afrika, is heilzaam geweest en heeft ons geholpen om veel problemen tot hun juiste proporties terug te brengen. Onze kleine bijdrage heeft ons deelgenoot gemaakt van de krachtsinspanningen en de activiteiten van de missie, die wij via de informatie, waaraan don Achille het ons nooit heeft laten ontbreken, hebben gevolgd.

Riccardo Appetito: Mijn vrouw Tiziana en ik hebben altijd geloofd dat onze giften daar kwamen waar ze het meest nodig waren, en wij hebben voor een klein gedeelte bijgedragen aan de activiteiten van de missie van don Achille. Wij denken dat het belangrijkste, de basis van alles het idee van de beschikbaarheid voor de naaste is, en wij zijn er zeker van dat zijn inzet er een in de eerste lijn is geweest. Een missionaire inzet van de Kerk die niet zonder risico’s, zonder problemen, zonder hindernissen is. Met zijn woord, zijn eenvoud, zijn bedaarde toon bij het vertellen van zijn ervaringen heeft hij ons in de weinige ogenblikken waarin wij samen hebben kunnen zijn, gesterkt op onze christelijke weg. Wij zijn gelukkig dat wij hem hebben leren kennen, en dankbaar voor alles dat hij ons heeft geleerd.

Stefano en Antonella Pacciani: Voor ons is het een heel diep gevoeld initiatief geweest, dat het ons mogelijk heeft gemaakt don Achille nabij te zijn ondanks de duizenden kilometers die ons scheidden door ons te betrekken bij zijn activiteiten in de missie. Gedurende al deze jaren heeft don Achille ons op de hoogte gehouden van de ernstige problemen die hij langzamerhand het hoofd heeft moeten bieden, door ons mooie brieven, te beginnen bij de situatie die hij had gevonden, te schrijven. Soms keerde don Achille terug naar Paliano om ons te ontmoeten, om ons persoonlijk te vertellen over zijn missie, die ook onze missie is geworden, waaraan wij steeds meer gehecht zijn geraakt. Het is voor ons een diepgaande ervaring geweest, die ons het niet alleen mogelijk heeft gemaakt het evangelie over de liefde voor de naaste in praktijk te brengen, maar ook iets concreets te doen door via don Achille zeer veel mensen materieel te helpen en ons zo gelukkig te voelen dat wij het deden. Zijn verhalen hebben ons doen nadenken over de betekenis van het leven zelf, over situaties en aspecten die heel anders zijn dan die van onze alledaagsheid en ons gerieflijke leven.

Mario Romani: Ik heb don Achille leren kennen bij een vergadering die door don Franco was georganiseerd. Het was het ogenblik dat er in de parochie het programma werd gepland van de adopties op afstand van kinderen in een land van Afrika. Hij sprak over het werk dat hij in die periode in de nieuwe parochie van Mbangassina verrichtte. Er werd besloten dat enkele gezinnen don Achille bij zijn missionaire activiteit zouden helpen. Aan mij werd gevraagd de praktische verwezenlijking van het programma te coördineren en hieraan wijdde ik mij graag. Gedurende de lange volgende jaren is don Achille onze parochiegemeenschap nabij geweest, hetzij met de regelmatige verslagen over zijn missionaire activiteit, hetzij door deel te nemen aan de ontmoetingen tijdens zijn bezoeken aan Italië. De hoop dat zijn offers vruchten zouden voortbrengen, is zeker verwezenlijkt.

(Verzorgd door Achille Romani)

____________________

^[1] Johannes Paulus II, encycliek Redemptoris missio, 85.

^[2] Paus Franciscus, Toespraak tot de deelnemers aan de ontmoeting, georganiseerd door de Pauselijke Raad voor de bevordering van de Nieuwe Evangelisatie (21 september 2019).

(Vertaald uit het Italiaans door Drs.H.M.G. Kretzers)

19/01/2022