Precies een jaar geleden werd, toen ik aan de lezers van de website van de Gemeenschap Redemptor hominis het artikel In de tijd van het coronavirus... en hierna? In België en Nederland schreef, de vraag gesteld: hoe zal het leven na het coronavirus zijn?
Er is een jaar voorbij, wij zijn door een eerste, een tweede golf heengegaan, wij zitten in de derde golf van de pandemie en zijn volop bezig met vaccineren tegen dit geniepige virus, dat in België en Nederland al talloze slachtoffers heeft gemaakt, en men heeft nog steeds moeite om het beeld van een leven na Covid te schetsen. Wij zouden ons, zoals ook paus Franciscus ons in herinnering brengt, ervan bewust moeten zijn dat na de pandemie niets meer zal zijn zoals tevoren.
De tragedies die wij gedurende de eerste golf hebben meegemaakt of waarvan wij hebben gehoord in de media zullen in onze herinnering blijven voortleven: ouderen uit onze streken de door dit virus meest gezochte slachtoffers, het verdriet van getroffen families, de eenzaamheid van wie, verbannen in eigen kamer, geen contacten heeft gehad.
Ook de Kerk, aanwezig in Hasselt (België) en Roermond (Nederland), werd onverwachts beroofd van medewerkers en gelovigen, weggemaaid door Covid-19, en priesters zoals bij de eerste golf in Roermond is gebeurd met pastoor René Graat en zoals kort geleden is gebeurd in Hasselt met Kris Van Strydonck, pastoor van een stadje in Belgisch-Limburg, mensen die wij goed kenden en die ons hartelijk hadden ontvangen in hun parochies, wanneer wij in de zondagsmis de publicaties van ons Studiecentrum presenteerden.
Temidden van lijden en onzekerheid betreffende het heden en de toekomst en in een fase waarin het zogenoemde nieuwe normaal zich nog met moeite laat afschilderen, is het voor velen niet gemakkelijk geweest zich vast te houden aan de zekere punten die zouden kunnen helpen om de moeilijke situatie van niet alleen het maatschappelijke, maar ook het kerkelijke leven te overwinnen.
Bovendien zal het probleem dat verschillende gelovigen hebben ondervonden, omdat ze niet hebben kunnen deelnemen aan liturgievieringen, vooral bij hoogfeesten zoals gebruikelijk, zijn weerslag hebben.
In het bovengenoemde artikel hebben wij onderstreept hoe belangrijk het was in deze periode van noodzakelijk isolement veilige contacten door middel van de communicatiemiddelen te onderhouden.
Als kleine gemeenschap in België hebben wij getracht de contacten met pastoors en vrienden van de bisdommen Hasselt en Roermond door middel van de telematische middelen te handhaven.
Deze website is zeer nuttig geweest, een belangrijk middel van samen delen. Hierop zijn de Homilieën in de tijd van het coronavirus van don Emilio Grasso verschenen, die zich sinds een jaar ieder weekend tot de gelovigen van de parochie Sagrado Corazón de Jesús van Ypacaraí (Paraguay) richt om het evangelie in de tijd van de 
pandemie te verkondigen. Daarbij roert hij de werkelijke problemen van de mensen aan en brengt hij een verlangen naar hoop en niet naar een illusie om de toekomst te bouwen op een solide basis.
Wij zijn in de Nederlandse sectie van onze website al gekomen tot de publicatie van de 65ste homilie en het is belangrijk te weten hoe deze zijn ontvangen in onze streken in België en Nederland, en of ze ook betrekking hebben op onze situatie.
Mgr. Patrick Hoogmartens, bisschop van Hasselt, deelt regelmatig zijn waardering mee van de homilieën, ook door zijn band met de parochie Sagrado Corazón de Jesús van Ypacaraí, die nog versterkt is ten gevolge van zijn bezoek in maart 2012, en hij merkt op dat zij ook waardevol zijn voor ons: “Dank voor deze zeer actuele, boeiende en ook krachtige homilieën van don Emilio, die ook voor onze contreien waar zijn. Ze hebben me geïnspireerd. Ik ben er hem dankbaar voor…”.
Wij laten hier de meest belangrijke indrukken volgen van onze lezers, vrienden en pastoors met wie wij in contact zijn gebleven.
Een pastoor van een stadje in het bisdom Hasselt, Roel Alders, schrijft: “Vooreerst ben ik blij en dankbaar dat de Gemeenschap Redemptor hominis van Genk mij de geschriften en homilieën van don Emilio heeft toegezonden, opdat ook ik mag putten uit deze rijkdom. Ze brengen me dichter bij God en bij de Kerk. Don Emilio schrijft heel eenvoudig in begrijpbare taal en steeds tegen de achtergrond van de actualiteit en het leven van de mens in zijn totaliteit. De publicatie van deze geschriften en homilieën is dan ook pure evangelisatie. Door het verspreiden van deze homilieën geeft men jong en oud de kans om God, Jezus en de Heilige Geest te leren kennen of wie God al in zijn leven ontdekt heeft, beter te leren kennen. Voor het uitdiepen van de Schrift helpen de homilieën en de geschriften van Emilio uitstekend. God ontmoeten we op de eerste plaats in de Heilige Schrift door haar te lezen en uit te diepen”. 
Guido Kessels, pastoor in het bisdom Roermond, schrijft: “Tijdens de Paaswake (2021) zei paus Franciscus tot ons allen: ‘Laten we in deze donkere maanden van de pandemie naar de verrezen Heer luisteren, terwijl Hij ons uitnodigt om opnieuw te beginnen en nooit de hoop te verliezen’. Dit luisteren naar de verrezen Heer staat ook centraal in de ‘Homilieën in de tijd van het coronavirus’ van don Emilio. Zijn preken zijn allereerst gericht tot de gelovigen van de parochie Sagrado Corazón de Jesús in Ypacaraí (Paraguay), maar ze kunnen gedurende deze pandemie zeker ook een gids zijn voor alle christenen wereldwijd. Een gids voor ons persoonlijk leven, voor ons gebed en onze meditatie, een reisgids aan de hand van de Heilige Schrift en de rijke opgedane pastorale ervaring van don Emilio. Opvallend is de rijkdom aan praktische suggesties voor de heiliging van het gewone leven, waardoor het leven zelf een gebed wordt. Don Emilio grijpt terecht deze pandemie aan als een gelegenheid voor de internationale gemeenschap om de problemen aan het licht te brengen ‘die in ons hart, onze intermenselijke relaties en onze maatschappij verborgen bleven’. Zijn homilieën zou ik van harte willen aanbevelen aan alle medegelovigen, met name in België en Nederland”.
De directrice van het Missiebureau Roermond, Elianne van den Heuvel, schrijft, wanneer zij het heeft over haar relatie met de missie: “De Kerkelijke Stichting Missiebureau Bisdom Roermond verleent hulp en steun in de meest ruime zin van het woord bij de verkondiging van het geloof in missielanden. Een van de doelstellingen van het Missiebureau is de aandacht voor de missie ad extra levend te houden in het bisdom Roermond en de missiegeest in de parochies te verbreiden en te actualiseren. Wij krijgen met enige regelmaat de homilieën van don Emilio doorgestuurd. Deze homilieën dragen een boodschap voor ons. Don Emilio laat door zijn homilieën zien een voorbeeld te zijn van de dienende rol die de katholieke Kerk in Zuid-Amerika speelt. Hij preekt naar Jezus’ voorbeeld met liefde voor mensen, hij verzet zich tegen onderdrukking en uitsluiting. We worden uitgenodigd die boodschap te horen en te verstaan, ondanks culturele verschillen. We kunnen hierdoor scherper kijken naar onze eigen houding als katholiek en de dienende rol die wij spelen”.
Na het lezen van de homilie Ik ben niet alleen voor mijn gezondheid verantwoordelijk, maar voor de gezondheid van heel de wereld merkt zij op: “Een hele mooie maar confronterende preek! Het is goed dat don Emilio de mensen met de neus op de feiten blijft drukken. De tijd van individualisme is nu voorbij; we dragen zorg voor elkaar! Aan mijn missievrienden geef ik tot slot een waarschuwing mee, ik vraag iedereen om prudent te zijn. Voorzichtig zijn, waakzaam zijn doe je niet slechts voor jezelf, maar voornamelijk voor de ander. Met eigen ogen heb ik echter ook de gevolgen van dit verschrikkelijke virus gezien. Zoveel mensenlevens worden verwoest! Jonge mensen die, geheel onverwacht, op de IC-unit van ziekenhuis belanden. Maar ik zie ook jonge mensen die lijden onder de gevolgen van long-Covid, die, ruim een jaar na hun besmetting, nog niet zijn hersteld en orgaanschade hebben opgelopen”.
En bij het lezen van Mijn God, het is aan ons U te helpen en te beschermen gaat Elianne verder: “Ik ben tot tranen geroerd door deze prachtige woorden”.
Jean Baptiste Bugingo, pastoor van het bisdom Hasselt en van Ruandese afkomst, die zich ook heeft ingezet voor het herstel van de vrede in zijn land van herkomst, heeft ons zijn levendige indrukken doen toekomen: “Ik zou het geestelijk voedsel dat tot mij komt uit de homilieën en overwegingen van don Emilio, die mij gedurende deze tijd van het coronavirus hebben geholpen en begeleid, als volgt willen samenvatten: Jezus is niet gekomen om het lijden te elimineren, maar om het te vullen met zijn aanwezigheid. Hij is in alle situaties die wij meemaken, een metgezel op onze weg. Laten wij van Hem geen God ‘voor noodgevallen’ maken... Hij is geen kerstman, Hij wil behoefte aan ons hebben; laten wij Hem dan onze handen durven aanbieden om onze broeders en zusters te hulp te komen, laten wij Hem ons hart durven schenken om hen lief te hebben... Door middel van deze homilieën heb ik het verband kunnen begrijpen tussen het mysterie van de menswording en dat van het kruis, die beide de hoogste uitdrukking van de liefde zijn... dat ook in de doodgewone werkelijkheid van alledag wordt beleefd, zoals in de homilie Het ei was al van mij uiteen wordt gezet, met het voorbeeld van het ei van het kind Emilio en de jonge soldaat! Hartelijk bedankt voor het geestelijk voedsel dat deze mooie homilieën en geestelijke overwegingen van don Emilio verschaffen, ik ben hem er echt dankbaar voor”.
Uit een dorpje in België aan de grens met Nederland merkt Tineke Mardaga op dat “de homilieën van don Emilio aanzetten tot 
nadenken en overwegen. De boodschap van elke homilie die ik tot nu toe las, is steeds duidelijk geformuleerd. Ze roept ons op om eraan te werken. Ze roepen steeds op tot handelen. De christelijke waarden die erin worden overwogen en waarover wordt gereflecteerd, zijn algemeen geldend en gelden zeker ook voor onze streken. Er zijn soms moeilijk passages, maar deze verhinderen niet dat je blijft lezen. Door heel concrete voorbeelden uit ons dagelijks leven wordt een en ander verduidelijkt. De homilie Het ei was al van mij is er een voorbeeld van, waarschijnlijk omdat don Emilio in deze homilie iets over zichzelf zegt. De gedachten zijn eenvoudig en duidelijk weergegeven. We kunnen onszelf in de geschetste situaties herkennen”.
Gelet op het concrete karakter van het christelijk getuigenis dat zich openbaart in daden van belangeloze liefde, van Caritas, een discours dat men uitgedrukt vindt in de homilie De liefde strekt zich uit tot alle tijden en alle plaatsen: in één woord zij is eeuwig, onderstreept Tineke de geldigheid van de principes waarmee de inzet voor de laatsten gepaard gaat: “Een mooie en zeer waardevolle homilie van don Emilio. Ik geniet van de helderheid in zijn bewoordingen en van zijn aansporingen. Met de spiritualiteitsgroep Samen in Vreugde, christenen in weer en wind, zijn we erin geslaagd om ook in tijd van pandemie veel daden van liefde te verrichten”.
(Verzorgd door Maria Cristina Forconi)
(Vertaald uit het Italiaans door Drs. H.M.G. Kretzers)
27/05/2021